Postanowienia komornika o umorzeniu egzekucji z uwagi na jej bezskuteczność nie musi oznaczać, że nie ma już szansy na odzyskanie należności.
Wobec wierzyciela, który ukrywa majątek lub wyzbył się go z pokrzywdzeniem wierzycieli można wystąpić ze skargą Pauliańską.
Skarga pauliańska
Sposobem na prowadzenie skutecznej egzekucji wobec dłużnika, który celowo wyzbył się majątku, jest wystąpienie z tzw. skargą pauliańską, a więc złożeniem w sądzie pozwu o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną wobec wierzyciela. Jeżeli wierzyciel zdobędzie informacje, że dłużnik wyzbył się majątku, może on w wyniku złożenia skargi pauliańskiej prowadzić egzekucję z tego składnika majątkowego. Skarga ta została uregulowana w art. 527 i następne Kodeksu cywilnego i dotyczy sytuacji, gdy dłużnik dokonał czynności prawnej z pokrzywdzeniem wierzycieli. Ma to miejsce, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed jej dokonaniem. Występując z powództwem wierzyciel jest na uprzywilejowanej pozycji. Ustawa zawiera bowiem domniemania ułatwiające wykazanie zasadności powództwa w przypadku gdy dłużnik dokonał czynności prawnej z osobą mu bliską, przedsiębiorcą będącym z nim w stałych stosunkach gospodarczych lub gdy czynność prawna dokonana została nieodpłatnie.
Dla wierzyciela najtrudniejszym elementem jest zdobycie wiadomości o wyzbyciu się majątku przez dłużnika. Zazwyczaj ustalenie majątku dłużnika i wystąpienie do sądu ze skargą pauliańską powoduje, że egzekucja jest skuteczna, dlatego warto korzystać z tego środka prawnego. Należy także podkreślić, że skargi pauliańskiej nie da się zastąpić inną czynnością prawną (poza dobrowolną zapłatą należności przez dłużnika), bowiem nie można uznać czynności prawnej za bezskuteczną wobec wierzyciela bez skierowania sprawy do sądu.