Prowadzenie działalności w zwykle wiąże się z przystosowaniem lokalu w którym jest ona prowadzona niezależnie czy jest to lokal własny, czy użyczony. Dlatego wielu przedsiębiorców zastanawia się jak powinni rozliczać koszty tego przygotowania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak więc  traktować wydatki na malowanie, tynkowanie, budowanie ścian gipsowych, zakup mebli wnękowych lub na wyposażenie wnętrza?

Mimo że taka remontowa inwestycja w zasadzie pozostaje własnością innego właściciela, to stanowi koszt uzyskania przychodu. Podstawową zasadą, staje się konieczność amortyzacji inwestycji w tzw. obcym środku trwałym i to niezależnie od tego, czy zamierza się z niej korzystać krócej czy dłużej niż rok. Inwestycją w obcym środku trwałym jest również wydatek na lokal czy pokój użyczony przez rodziców lub inną rodzinę przedsiębiorcy.

Jak wyliczyć wartość początkową inwestycji

Wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym ustala się, stosując te same zasady, co w przypadku środków trwałych. Będzie nią koszt wytworzenia czyli wartość (w cenie nabycia) zużytych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonej inwestycji.

Do wartości początkowej nie zalicza się natomiast: wartości własnej pracy przedsiębiorcy, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu przy prowadzeniu działalności lub przy tworzeniu inwestycji, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania inwestycji do używania.

Koszt wytworzenia, o ile wpływa na niego wartość zakupów w walucie obcej, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania inwestycji w obcym środku trwałym.

Inwestycja a wyposażenie lokalu

Na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym nie wpływają wydatki na wyposażenia nieruchomości, takie jak meble, sprzęt komputerowy itp. Inwestycja dotyczyć ma środka trwałego innej osoby, a zatem wpływać na niego i jego potencjalną wartość. Inwestycję mogą stanowić natomiast meble wnękowe, stanowiące element konstrukcyjny wykorzystywanego lokalu.

Remont nie jest inwestycją w mieszkanie

Umowa najmu, użyczenia lub inna dotyczyć może zniszczonego lokalu, nieruchomości. W takim przypadku doprowadzenia go do stanu, w którym możliwe jest jego używanie nie należy traktować jako remontu. Jest to również inwestycja w obcym środku trwałym. Również w takim przypadku niezbędna jest amortyzacja.

Inwestycja do 3500 zł i powyżej, remont i modernizacja

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tych inwestycji w obcych środkach trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł. Wydatki stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania inwestycji do używania.

Dopuszczalne jest również dokonywanie późniejszych prac przy inwestycji w obcym środku trwałym. Mogą to być zarówno prace remontowe, jak i modernizacyjne dotyczące tej inwestycji. Jeżeli dojdzie do ulepszenia w wyniku przebudowy, rozbudowy czy modernizacji, wartość początkową powiększa się o sumę wydatków, w tym także o wydatki na nabycie części składowych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Ulepszenie ma miejsce, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę czy modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia inwestycji do używania. Natomiast wydatki na remont zniszczonej inwestycji w obcym środku trwałym nie trzeba amortyzować.
Stawki amortyzacyjne

Podatnicy mogą amortyzować inwestycje w obcym środku trwałym metodą liniową lub ustalić indywidualnie stawki amortyzacyjne. W sprawie wyliczenia tych stawek zapraszamy po porady do naszej Kancelarii.