Od 2013 roku przedsiębiorcy zobowiązani zostali do szczegółowej kontroli płatności i ewidencjinowania korekt w KPiR. Na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) przedsiębiorca, który zaliczy wydatek do kosztów uzyskania przychodów, ale nie opłaci go do 30 dni od upłynięcia terminu płatności, jest zobowiązany do dokonania korekty. Nałożenie na przedsiębiorców obowiązku wyksięgowania z kosztów wydatków, które nie zostały zapłacone albo zwiększenia przychodów o odpowiednią kwotę ma zmobilizować ich do terminowego regulowania płatności. Potrzebne są do tego adekwatne dowody księgowe.

Jak dokonać korekty kosztów?

Podstawową metodą korygowania jest zmniejszenie wartości kosztów, które zostały poniesione w okresie, w którym upłynął wskazany powyżej termin. Jeśli jednak kosztów nie ma bądź ich suma jest mniejsza niż kwota wymagająca skorygowania, przedsiębiorca będzie zobowiązany powiększyć o nią przychody z tego okresu.

Dotyczy to dokumentów, których termin płatności określony został maksymalnie na 60 dni. Jeśli natomiast termin płatności będzie dłuższy i nie zostanie dokonana płatność, wówczas korekty kosztów należy dokonać 90 dnia od daty zaliczenia jego wartości do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei gdy przedsiębiorca ureguluje swoje zaległości, ponownie będzie mógł uwzględnić wydatek w swoich kosztach i zmniejszyć tym samym podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym. Aby którakolwiek ze wskazanych operacji mogła zostać uwzględniona w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, konieczne będzie jej odpowiednie udokumentowanie.

Jak dokumentować korekty kosztów?

Dokument, na podstawie którego można dokonać korekty, musi zawierać:

  • – datę wystawienia i miesiąc dokonania zmniejszenia kosztów bądź zwiększenia przychodów,
  • – wyszczególnienie faktury lub innego dokumentu, który stanowi podstawę dokonania korekty,
  • – kwotę, o którą zmniejsza się koszty lub zwiększa przychody,
  • – podpis osoby sporządzającej.

 

Podobne dane powinien zawierać dowód księgowy, na podstawie którego przedsiębiorca dokonać może ponownego pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów po opłaceniu zaległej należności – informacje w tej kwestii zawiera pkt. 1b wskazanego wcześniej paragrafu.

Bardzo istotny jest w tym przypadku dowód zapłaty zaległej należności. W praktyce księgowej najczęściej wykorzystywane są bankowe potwierdzenia zapłaty bądź też wyciągi.

Podstawa prawna Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r., ostatnio zmienionego 30 kwietnia 2013 r. przez Rozporządzenie Ministra Finansów zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Kwestie dotyczące dokonywania obowiązkowej korekty kosztów zostały przybliżone w §12 ust. 3 pkt. 1a i 1 b rozporządzenia.

Wpływ korekty kosztów na spisie z natury!

Korekta nieopłaconych w terminie należności będzie miała także wpływ na wartość spisu z natury, który przedsiębiorca ma obowiązek sporządzać m.in. na rozpoczęcie i zakończenie każdego roku podatkowego.

Wartość spisu z natury ma istotny wpływ na obliczenie podatku dochodowego – różnica pomiędzy remanentem początkowym a końcowym będzie bowiem zwiększała podstawę opodatkowania (jeśli wartość spisu końcowego jest wyższa niż początkowego), lub zmniejszała (jeśli to remanent początkowy będzie wyższy niż końcowy). Co natomiast ma ona wspólnego z korektą?

Jeśli przedsiębiorca nie opłacił terminowo zakupu towarów lub materiałów i był w związku z tym zobowiązany do dokonania korekty, zwiększył w odpowiednim okresie swoją podstawę opodatkowania oraz należną zaliczkę. Jeśli jednak towary bądź materiały nadal pozostają na stanie magazynowym, to zostaną one uwzględnione w remanencie i także zwiększą konieczny do zapłacenia podatek. Zatem u przedsiębiorcy doszłoby do podwójnego opodatkowania.

Dlatego przedsiębiorca powinien pomniejszyć wartość spisu z natury o kwotę, o którą zmniejszył uprzednio kwotę kosztów uzyskania przychodów bądź o którą powiększył przychody. Pomniejszenia dokonuje się w części przypadającej na te towary i materiały, które zostały objęte spisem z natury – czyli niezużyte i niesprzedane w ciągu roku podatkowego.

Z kolei, gdy wartość towarów bądź materiałów została ustalona nie na podstawie ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, ale innych zasad wyceny, wtedy wysokość korekty nie może być wyższa niż wartość takiej wyceny.

Jeśli przedsiębiorca w ciągu roku podatkowego był zobowiązany do dokonania korekty w związku z nieopłaconym zobowiązaniem za towary albo materiały i przed sporządzeniem spisu taką zaległość uregulował, nie należy tego faktu uwzględniać w remanencie. W tym przypadku bowiem ponownie zwiększone zostaną koszty uzyskania przychodu.

Po więcej informacji z zakresu doradztwa podatkowego zapraszamy do naszego biura rachunkowego