Urlop na żądanie przysługuje wyłącznie pracownikom zatrudnionym w danym przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę. Urlopy na żądanie ujęte są w przepisach Kodeksu Pracy, dotyczą więc pracowników na umowie o pracę. Pracownikom pracującym na zasadach umów cywilnoprawnych takie urlopy w ogóle nie przysługują. Pracodawca może takiemu pracownikowi po prostu dać danego dnia wolne.
Art. 1672 Kodeksu Pracy wskazuje, jak wykorzystany może być urlop na żądanie przez pracownika.
Podstawowym prawem pracownika jest prawo do urlopu wypoczynkowego. Pracownik ma prawo do 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego w ciągu każdego roku kalendarzowego oraz do kilku dni urlopu na żądanie, które odliczane są z puli urlopu wypoczynkowego.
Na żądanie można udzielić nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza chęć uzyskania urlopu na żądanie najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu, ale nie później niż do chwili przewidywanego rozpoczęcia pracy przez pracownika, według obowiązującego go rozkładu czasu pracy. Pracownik może zadzwonić do pracodawcy lub zgłosić żądanie za pośrednictwem poczty elektronicznej lub z pomocą innej osoby. Oświadczenie woli pracownika musi dotrzeć do pracodawcy tego samego dnia, w którym pracownik ma korzystać z urlopu na żądanie. Jednocześnie wymiar urlopu na żądanie, nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy.
Pracodawca udziela urlopów zgodnie z planem urlopów lub w terminie uzgodnionym z pracownikiem, a nie w trybie „na żądanie”. Pracodawca może odmówić udzielenia pracownikowi urlopu na żądanie, ale tylko w sytuacji wyjątkowej.
Pracownik za jednym razem może skorzystać z dowolnej liczby dni urlopu na żądanie, nawet z czterech dni wolnego następujących po sobie.
W celu uzyskania konsultacji w podobnej sprawie zapraszamy do naszej kancelarii .