Od 1 marca 2017 przedsiębiorców mogą odwiedzić dwa rodzaje kontroli: podatkowa i celno-skarbowa. Kontrola podatkowa podlega przepisom Ordynacji podatkowej i prowadzona jest przez Urząd Skarbowy, a drugą prowadzą Urzędy Celno-Skarbowe na podstawie nowej ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (KAS).

Nie ma już oddzielnych urzędów skarbowych, celnych i kontroli skarbowej oraz izb skarbowych i celnych. Teraz działają izby administracji skarbowej (IAS), którym podlegają urzędy skarbowe i urzędy celno-skarbowe. Połączenie organów ma usprawnić działanie fiskusa zarówno jeżeli chodzi o obsługę podatnika, jak i walkę z oszustwami podatkowymi.

16 nowych naczelników urzędów celno-skarbowych uzyskało uprawnienia przeprowadzania kontroli firm w dowolnym miejscu kraju. Kontrola może odbyć się bez uprzedzenia. Jeśli zachodzi podejrzenie, że podatnik specjalnie łamie przepisy, zataja dochody itp. oraz „istnieją okoliczności do niezwłocznego przeprowadzenia kontroli”, funkcjonariusze KAS będą mogli wszczynać kontrolę tylko na podstawie legitymacji służbowej urzędnika. Urzędnik będzie mógł zażądać ujawnienia wszystkich dokumentów firmy – nawet tych objętych tajemnicą handlową.

Na dodatek podatnik będzie miał dwa tygodnie od rozpoczęcia inspekcji na wdrożenie zaleceń i ewentualną naprawę sytuacji.

Obawy podatników o nowy sposób przeprowadzania kontroli wynikają głównie ze znacznie rozszerzonych kompetencji urzędników urzędu celno-skarbowego. Kontrola celno-skarbowa podlega przepisom o Krajowej Administracji Skarbowej, lecz nie uwzględnia zapisów Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i Ordynacji podatkowej, które stosuje się w przypadku kontroli podatkowej, za którą odpowiedzialny jest Urząd Skarbowy.

Jaka jest różnica między kontrolą podatkową i celno-skarbową.

Kontrole podatkowe prowadzone przez Urzędy Skarbowe to rutynowe kontrole sprawdzające. O takiej kontroli podatnik dowie się na minimum 7 dni przed jej wszczęciem.

Bardziej dotkliwe będą kontrole Urzędu celno-skarbowego, który swoje działania kierować będzie głównie w stronę przestępstw podatkowych. To procedura o charakterze tzw. twardej kontroli. Jej podstawowym zadaniem będzie wykrywanie i zwalczanie nieprawidłowości o szerokiej skali – oszustw, wyłudzeń i innych przestępstw powodujących znaczny uszczerbek w budżecie państwa.