Ulga rehabilitacyjna polega na odliczaniu od uzyskanego dochodu kwoty wydatkowanej na:
cele rehabilitacyjne i cele związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Z ulgi korzystać mogą zarówno osoby niepełnosprawne, jak i osoby, na których utrzymaniu pozostają w danym roku osoby niepełnosprawne.
Rodzaje odliczeń rehabilitacyjnych
1. Odliczenia limitowane kwotowo, ta ulga przysługuje do określonej kwoty, nawet jeśli poniesione wydatki były wyższe,
2. Odliczenia nielimitowane, odlicza się pełna kwotę kosztów poniesionych.
Wydatki ograniczone kwotowo nie mogą przekraczać wyznaczonego limitu, niemniej ich poniesienia nie trzeba dokumentować.
Zalicza się do nich wydatki na:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa lub osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
- utrzymanie dla osoby niewidomej i niedowidzącej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonej do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
- wydatki na samochód – używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność lub współwłasność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę z niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.
Ulga na leki
Specyficznie rozliczana jest ulga w związku z zakupem lekarstw. Nie zalicza się ona ani do wydatków limitowanych, ani do nieograniczonych kwotą górnego limitu (choć do tej ostatniej znacznie jej bliżej). Odliczenie na leki dotyczy wyłącznie różnicy pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł. Z odliczenia korzysta się wyłącznie, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo). Podstawą jest zalecenie (pisemne) lekarza jak np. recepta, karta pacjenta oraz faktura lub inny dowód poniesienia wydatku, wskazujący, że podatnik poniósł wydatek.
Rozliczenia dokonuje się następująco za każdy miesiąc:
kwota wydatkowana – 100 zł = kwota odliczenia
Paragon z apteki nie stanowi dowodu poniesienia wydatku na cele rehabilitacyjne.
Kto może ponieść wydatki?
Wydatki ponieść może wyłącznie podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Osobami niepełnosprawnymi są wyłącznie osoby, posiadające:
- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności,
- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną,
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia.Podstawą wydawania decyzji o niepełnosprawności jest ustawa z dnia z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 2008, nr 14, poz. 92).
- korzystanie z odliczenia możliwe jest również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Jeśli nie wiecie Państwo które ze swoich wydatków na rehabilitację czy na leki możecie odliczyć, zapraszamy do naszej kancelarii tu kontakt